Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska był organizacją studencką obozu narodowego. Powstała w dniach 25-26 marca 1922, w wyniku przekształcenia Narodowego Związku Młodzieży Akademickiej.
Młodzież Wszechpolska była najbardziej wpływową organizacją na Uniwersytecie Poznańskim. W najlepszych latach mogła liczyć tam 300, a według niektórych źródeł nawet 500 członków. Jednak to nie liczebność organizacji świadczyła o jej znaczeniu.
Aż do zamachu majowego MW w zasadzie nie miała konkurenta wśród innych organizacji akademickich. Poznańscy Wszechpolacy kontrolowali organizację samopomocową “Bratnia Pomoc” jak i Koła Naukowe. Aktywni byli także w tamtejszych korporacjach akademickich: m.in. “Chrobrii” czy w “Magna Polonii”. Działaniami MW kierowała tajna organizacja – “Zet”, w której działało ok. 20 osób. Na jej czele stali komisarze, którymi byli kolejno: Czesław Meissner, Jan Zdzitowiecki i Przemysław Warmiński.
Poznańscy Wszechpolacy wydawali od 1922 swoje pismo “Akademik”, o zasięgu ogólnopolskim. Po zamachu majowym pojawił się nowy tytuł prasowy – Awangarda, związany później szerzej z Ruchem Młodych.
Brak konkurencji trwał do czasu, gdy po zamachu majowym na uczelniach pojawiły się organizacje prosanacyjne, a po roku 1934 – również młodzież związana z ONR. W przypadku tej ostatniej oprócz rywalizacji pojawiała się jednak także współpraca.
Sytuacji MW bardziej zaszkodziła jednak ustawa o ustroju akademickim autorstwa ministra Jędrzejewicza. Uderzała ona a autonomię uczelni, a w szczególności właśnie w młodzież narodową, stanowiącą największą siłę w szkołach wyższych. Na nic zdał się opór – zarówno władz UP, jak i studentów, na czele z Wszechpolakami, którzy w marcu 1933 zorganizowali strajk. Ani działania władz, ani młodzieżówki sanacyjne i konkurencyjne grupy onrowskie nie odebrały jednak Wszechpolakom palmy pierwszeństwa na poznańskich uczelniach.