Pojawienie się w Poznaniu Obozu Narodowo-Radykalnego poprzedziło powstanie Stronnictwa Wielkiej Polski. Jego twórcą był dawny członek MW i Ruchu Młodych Michał Howorka, który po rozwiązaniu OWP trafił do ZMN i został prezesem jego zarządu na powiat poznański. Z ZMNu został jednak wyrzucony już w przyszłym roku i to, paradoksalnie, za udział w prorządowej manifestacji.
Utrzymywał w tym czasie kontakt z Janem Mosdorfem, planował także powołanie Stronnictwa Narodowo-Radykalnego. Ostatecznie 4 marca 1934 roku powstało w Poznaniu Stronnictwo Wielkiej Polski. Wkrótce dołączyły do niego inne lokalne organizacje, np. toruńskie Stowarzyszenie Młodej Polski. Prócz Howorki w SWP działali także inni wybitni działacze MW i OWP jak Przemysław Warmiński czy Stanisław Nycz (dawny sekretarz Dmowskiego)
Grupa Howorki wydawała od 18 marca 1934 pismo Szczerbiec. Stanowiła także jeden z najradykalniejszych odłamów polskiego obozu narodowego. Bardzo dużą rolę przypisywano młodzieży, głoszono potrzebę jej buntu skierowanego przeciwko starym. Deklarowano swój antydogmatyzm, bojowy radykalizm i przywiązanie do militaryzmu. Niemcy pozostawali wrogiem, jednak do kwestii żydowskiej podchodzono w szczególnie radykalny sposób. SWP deklarowała swój katolicyzm, jednak wyraźnie dystansowała się od “klerykalizmu”.
Już 3 maja tego samego roku doszło do fuzji ugrupowania z Obozem Narodowo-Radykalnym. Tego samego dnia doszło w Poznaniu do przemarszu pół tysiąca umundurowanych członków. Przywódcą poznańskiego ONRu został Howorka, a jego zastępcą Przemysław Warmiński. Jednak niedługo po delegalizacji ten pierwszy wraz z częścią swoich zwolenników wrócił do ZMN, gdzie jednak nie odegrał większej roli i wkrótce wycofał się z polityki.