Marek Jurek, czołowy przedstawiciel wielkopolskiej młodej prawicy, jaka rozwinęła się w pokoleniu „Solidarności” i stała się przyczółkiem do odbudowy polskiej konserwatywno – narodowej sceny politycznej, urodził się 28 czerwca 1960 roku w Gorzowie Wielkopolskim.
Podstawą w budowaniu jego charakteru i światopoglądu byli ks. Witold Andrzejewski, prowadzący gorzowskie duszpasterstwo akademickie oraz Przemysław Fredrych prowadzący wykłady historyczne w gorzowskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki, podczas których zapoznawał się z literaturą podziemną, pogłębiał opozycyjne wobec forsowanych przez władzę ludową poglądy i zgłębiał tajniki historii, zwłaszcza wydarzeń jakie w komunistycznej Polsce blokowała cenzura.
Razem z kolegami z Gorzowa (K. Nowak, P. Mierecki) zainteresowali się podziemnymi wydawnictwami. Restytut Staniewicz umożliwił M. Jurkowi kontakt z Aleksanderm Hallem, redaktorem naczelnym „Bratniaka” i liderem tworzącej go społeczności. W lutym 1979 roku A. Hall przyjechał do Poznania, później do Gorzowa. Był to początek współpracy, skutkującej zawiązaniem Ruchu Młodej Polski.
Był to najważniejszy krok w jego karierze opozycyjn. Deklarację założycielską podpisano w lipcu 1979 roku. Była to dojrzała organizacja polityczna, opozycyjna. Połączyła środowisko wielkopolskie z ogólnopolskim ruchem młodej prawicy.
Kolejną organizacją jaką współtworzył w czasach PRL-u było stowarzyszenie akademickie Pro Patria. Była to organizacja ideowa, w duchu narodowo – katolickim propagowanym przez Ruch Młodej Polski. Działała na Uniwersytecie Poznański i poznańskim Uniwersytecie Ekonomicznym. Stanowiła furtkę dla studentów, którzy chcieli zacząć działanie w ruchu. Podstawowym zadaniem stowarzyszeni było kształtowanie opinii patriotyczno-prawicowej wśród studentów. Podczas studiów należał również do głównego kierownictwa Niezależnego Zrzeszenia Studentów.
Wykształcenie i wychowanie w czasach licealnych Gorzowie wpłynęło na poglądy grupy młodych ludzi, którzy następnie udali się na studia w Poznaniu i od razu chcieli zacząć działalność. Byli historykami i badali dzieje Ruchu Narodowego. Znali tradycję narodową, a jej kurs do nich przemawiał. Później poszerzyli swoje poglądy o konserwatyzm i katolicką naukę społeczną. Dzięki chęci do działania skontaktowali się z pokrewnymi środowiskami z innych części polski, za pośrednictwem czasopisma „Bratniak”. Współpraca ta owocowała zawiązaniem ogólnokrajowego ugrupowania, Ruchu Młodej Polski. Stał się on pierwszą polityczną organizacją prawicowo-narodową reprezentującą poglądy prawicowe pokolenia lat 80-tych. Podstawą kształtowania się jego, na przykładzie działaczy wywodzących się z Gorzowa, było wychowanie w rodzinie, oparte na tradycji i katolicyzmie, oraz odcięciu od związków z komunizmem i władzą państwową. Pierwszym stopniem rozwoju wyniesionych z domu wartości było duszpasterstwo akademickie w Gorzowie, prowadzone przez przedstawiciela rodzin katyńskich, propagującego wiedzę o kłamstwach komunistycznej propagandy i przedstawiającego alternatywę opartą na katolicyzmie i prawdzie historycznej. Wysoki poziom intelektualny Księdza sprzyjał prowadzeniu dyskusji i zachęcał młodych ludzi do pogłębiania swojej wiedzy. Organizowane przez niego tajne wykłady niezależnych historyków odkrywały przed uczniami tzw. „białe karty” w komunistycznej historiografii. Do czasu matury licealiści posiadali duże zasoby wiedzy na tematy przemilczane przez władzę. U przyszłych działaczy Ruchu Młodej Polski dochodziła do tego decyzja o przyłączeniu się do działalności opozycyjnej. W związku z tym pokrewni światopoglądowo łodzi ludzie zawiązali ogólnokrajowe ugrupowanie, czyli właśnie RMP, na łamach którego prowadzili opozycyjną działalność polityczną, jednocześnie propagując idee w środowisku studenckim, tak jak na łamach stowarzyszenia Pro Patria. Aktywność ludzi o prawicowych poglądach z pokolenia Solidarności, zbudowana na fundamencie wychowania rodzinnego i wzorców z lat szkoły średniej, pozwoliła na nowo ukształtować środowisko prawicowo-narodowe, jakie wprowadziło ideę w czas po 1989 roku.