Ksiądz Stanisław Adamski urodził się 12 kwietnia 1875 roku w Zielonej Górze koło Obrzycka.
Wykształcił się w poznańskim seminarium duchownym, które ukończył w 1899 roku, święceniami w Gnieźnie. Od 1904 roku zasiadał w kapitule poznańskiej. W 1919 roku mianowany szambelanem papieskim. W 1930 roku otrzymał stanowisko biskupa diecezjalnego diecezji katowickiej. Podczas II wojny światowej, w 1941 roku, deportowany z niej do Generalnego Gubernatorstwa. Po 1945 roku powrócił na Śląsk, ale w 1952 roku został usunięty z urzędu. Wrócił na nie po „odwilży” 1956 roku.
Na płaszczyźnie społecznej działał jako członek zarządu Towarzystwa Czytelni Ludowych, sekretarz Związku Katolickich Towarzystw Robotników Polskich, członek Związku Kapłanów „Unitas”. Po śmierci ks. Piotra Wawrzyniaka objął patronat nad Związkiem Spółek Zarobkowych i Gospodarczych. W latach 1924 – 1927 pełnił funkcję prezesa Unii Związków Spółdzielczych. Od 1929 roku kierował funkcjonowaniem Akcji Katolickiej.
W trakcie trwania powstania wielkopolskiego był komisarzem Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. W odrodzonej Rzeczypospolitej był posłem na Sejm Ustawodawczy, następnie senatorem I kadencji z ramienia Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Pracy, wchodzącego w skład Chrześcijański Związek Jedności Narodowej.
Obok ks. Augustyna Szamarzewskiego oraz ks. Piotra Wawrzyniaka był jednym z trójcy księży-społeczników tworzących wielkopolski system spółdzielczy.
Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, nadanego w 1929 roku.
Ksiądz Stanisław Adamski zmarł 12 listopada 1967 roku w Katowicach.