Urodzony w 1879, zmarł w 1967, bratanek Władysława Seydy. Już jako gimnazjalista angażował się w konspiracyjną “Czerwoną Różę”. Później jako student prawa trafił do Związku Młodzieży Polskiej “Zet”. W 1900 był już członkiem Ligi Narodowej – jednym z pierwszych w Poznaniu. Po powstaniu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego zasiadał w jego Radzie Głównej. Od 1906 do 1915 pełnił rolę redaktora naczelnego “Kuriera Poznańskiego”, a także “Orędownika”.
W trakcie wielkiej wojny był dyrektorem Centralnej Agencji Polskiej w Lozannie, jak również członkiem Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu.
Po odzyskaniu niepodległości poseł na sejm RP, od maja do października 1923 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.
Po zamachu majowym wrócił do pracy w prasie. Został kierownikiem koncernu “Drukarnia Polska” i powrócił na stanowisko redaktora naczelnego “Kuriera Poznańskiego”. Był również członek władz naczelnych Związku Ludowo-Narodowego, a od 1928 członkiem Zarządu Głównego i Komitetu Politycznego Stronnictwa Narodowego. W latach 1928-1935 zasiadał w senacie. W następnych latach wycofał się z życia partii. Zasiadał w rządzie emigracyjnym, gdzie od 1940 do 1941 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości. Po wojnie pozostał na emigracji, zmarł w Argentynie w 1967 roku.